Verhalen van nu
Achter de deuren van Hospice Zuider-Amstel schuilen ontroerende, mooie en vaak onverwacht vrolijke verhalen. Verhalen van de mensen in hun laatste levensfase en van de mensen die hen begeleiden.

Johan zat duidelijk klem
Johan zat duidelijk klem, en dat in de laatste fase van zijn leven.

Poep, poep en nog eens poep!
Een hospice is ook een ‘gewoon’ huishouden. En er gaan ook wel eens dingen mis.

Donkerroze nagels voor oma!
Stralende ogen, goed verzorgd, opgestoken haar, licht opgemaakt en nagels gelakt. Maar haar lijf wilde niet meer, de uitgezaaide kanker woekerde door. Ze kon elke dag een heel klein stukje minder.

Een punt om te vertrekken!
Als er jonge mensen opgenomen worden is het soms extra pijnlijk om het naderende afscheid mee te beleven.

Een lekkere plek om nog even door te gaan!
Na een jarenlange strijd tegen kanker was het nu de tijd om te stoppen met alle behandelingen. ‘Ik zoek een plek om nog even door te gaan’, zei ze monter tegen me.

Een magisch moment!
Jos was een grote zelfstandige man van in de 90. Toen ik thuis op intake bij hem ging, was aan alles te zien dat hij hield van zijn zelfstandigheid.

Net over de grens
Ronnie heeft een bewogen leven achter de rug als hij uitgemergeld en ziek in ons hospice komt.
Verhalen van toen

Oprichting van Hospice-Zuider-Amstel
In 2015 werkte Marion Snoek al een aantal jaren als vrijwilliger

Twee vrijwilligers van het eerste uur
Karen en Luisa zijn, naast dat ze samen heel veel kilometers

