De vrijwilligers van Hospice Zuider-Amstel krijgen de mogelijkheid om zich op regelmatige basis aan te melden voor intervisiebijeenkomsten? Waarom? Vrijwilligers in een hospice maken vaak emotioneel ingrijpende zaken mee. Wat de persoonlijke impact is, is soms moeilijk in te schatten, maar hoe fijn is het dan als met je medevrijwilligers over je gedachten en gevoelens kunt praten.
Intervisie is het ‘in en naar jezelf kijken’. Bij intervisie worden er persoonlijke vraagstukken met betrekking tot het werk in het hospice op tafel gelegd, besproken, uitgewerkt en (hopelijk) opgelost. Niet doordat collega-vrijwilligers zomaar wat adviezen geven, maar door middel van het stellen van open vragen aan die collega, op een gestructureerde manier. Op deze manier is het de bedoeling om samen te leren en om geschikte oplossingen te vinden, die passen bij die specifieke persoon.
“Samen leren en geschikte oplossingen vinden”
Ruim 45 vrijwilligers hadden zich voor de eerste sessies aangemeld en werden in een aantal kleine groepen verdeeld. Deze eerste sessies werden gefaciliteerd door een professionele coach, Rietje Dujardin. De centrale vraagstelling was: “Wat is de impact van vijf maanden vrijwilliger zijn in het hospice op jouzelf geweest.” Elke vrijwilliger mocht een onderwerp aandragen en uit elke groep van ongeveer tien mensen werd er een onderwerp gekozen om centraal te bespreken. Belangrijk bij deze sessie is dat er geen kritiek wordt gegeven aan elkaar, maar dat er juist ruimte is voor elke mening, dat er naar elkaar wordt geluisterd en er open vragen worden gesteld, om mede vanuit het perspectief van de ander, zélf verder te komen. Het waren fijne sessie waarbij de vrijwilligers onderling echt alles konden bespreken, open en onbevangen. Om die reden zijn worden deze sessies alleen met ‘collega’s’ gehouden en niet samen met de dagelijkse leiding. En voor de continuïteit en opvolging gaan dezelfde groepen elkaar nog drie keer treffen in dezelfde samenstelling. Eventueel kan er – na de eerste vier sessies – van groepssamenstelling gewisseld worden; die beslissing wordt door de vrijwilligers samen met Rietje Dujardin genomen.
“Intens, zinvol, leuk en verbindend”
Agniet, vrijwilliger omschrijft de intervisie met: “Intens, zinvol, leuk en verbindend. Je bekijkt een probleem van meerdere kanten en merkt dat dat moeilijk kan zijn, maar er ontstaat een vertrouwde, oordeel-loze sfeer. De groep wordt naarmate de tijd vordert hechter en je durft meer de diepte in te gaan en meer van jezelf bloot te geven tijdens het gesprek.
Rietje werkt volgens een bepaalde methode en uit alle ingebrachte casussen wordt de meest acute gekozen. Je krijgt suggesties van je medevrijwilligers, die niet dé oplossing, maar een andere kijk op een casus aandragen, zodat degene die de casus heeft ingebracht zélf een oplossing kan vinden Ik vond het prettig dat er afgesproken is dat er niets van deze bijeenkomsten naar buiten wordt gebracht en dat iedereen zonder de aanwezigheid van o.a. coördinatoren vrijuit kon spreken. Al met al vond een waardevolle aanvulling op het vrijwilligersschap. Ik wil ook Rietje Dujardin bedanken voor haar liefdevolle inzet.”